Biz etobur bir aileyiz. Eşim de, ben de, kızım da kırmızı eti çok seviyoruz. Zeynep elinde olsa günde 3 öğün et yiyebilir. Bugün anladım ki soyaçekim işliyor, bizim oğlan da ciddi bir etobur olacak.
Sebze çorbasına başlayalı 10 gün oldu. Çorbasını 2 günde bir yapıyorum ve her seferinde patates, havuç ve irmiği sabit tutup farklı bir yeşil sebze ekliyorum. Bugüne kadar ıspanak, fasulye ve brokolili sebze çorbaları yaptım. Bazen 2 yeşil sebze de kattığım oldu. Ömer bu arada ciddi bir bronşiyolit geçirdiği için hiç katı gıda almadığı günler de oldu. Biz de çorbaya başladığımızın 7. günü etsuyunu ekleyecekken bu süreci biraz uzatmak zorunda kaldık.
Nihayet bugün bir parça kuzu incik alıp haşladım ve çorbasını bezelye ile bunun suyuna hazırladım. Etinden de bir miktar koydum. Tadı gerçekten de güzel oldu. Ömer de hala iştahı tam açılmamış olsa da yarım kaseye yakın çorba içti. Artık kaşığa ağzını açarak bekliyor, hala biraz döküp saçıyoruz tabii, bir de kaşığı yakalamaya tutmaya çalışmasa daha kolay olacak işimiz.
Bir alışveriş merkezindeki çok şubeli bir çocuk mağazasından “dipper” gibi bir şey buldum. Çocuğun tutması için bir sapı, ve diş kaşıyıcı gibi bir ucu var. Ucunda olukları da var. Yemek yedirirken bunu da yemeğin içine batırıp Ömer’in eline veriyorum. Kendi kendine yiyor bir şekilde bununla. Hem de dişlerini kaşıyor. Bir tür “ilk çatalım” mantığında bir ürün. Bizim hoşumuza gitti.
Ufukta yoğurt ve muhallebi var. Bekle Ömer daha yeni başlıyoruz.
