Blog takipçileri çok iyi bilir ki 2. evlattan yana beslenme konusunda pek bir sıkıntı çekmedim bugüne kadar. Oğlum misler gibi yemeklerini yerken, son 10 gündür öğünlerde biraz zorlanmaya başladık. Hala yemeklere ağzını açıyor, ancak onu yemeğe konsantre etmek için bayağı uğraşmamız gerekmeye başladı.
Büyük kızımdan çok alışkınım, televizyon seyrettirerek, çeşitli akrobatik hareketler, manyaklıklar yaparak birkaç lokmayı daha ağzına tıkmasını iyi bilirim. Ancak tercih ettiğim, doğru olduğunu düşündüğüm bir şey değil bu tabii ki. Ayrıca sonuca baktığımda, çektiğim eziyetle onun aldığı gıda miktarı arasında insafsız bir orantı var. 2,5 yaşında olmasına rağmen hala zorla ve yardımla beslenmesi de bu yöntemin sonuçlarından biri.
Ömer’in yemek saatlerindeki bu huysuzluğunu değişiklik ihtiyacına yorumlasam da, onu iyi beslemek adına ne sebzeden ne meyveden ne proteinden vazgeçmeyi düşünemiyorum. Bu yüzden şu andaki düzeninde her gıdadan bol miktarda aldığı çorbaları, paparaları, püreleri ve muhallebileri de ufak lokmalı öğünlerle değiştirmeye elim gitmiyor. Ömer de bir yandan çorbalara püreere ağzını sımsıkı kaparken, bir yandan da bana çakal çakal bakıyor. Bir anlasam bu eski oburun derdini, rahatlayacağım...
Son olarak dün başlayan kaka niteliğindeki bozukluk ve niceliğindeki artışla oğlumun diş çıkarıyor olma ihtimali üzerinde durmaya başladım. Geceleyin de birkaç kez göz yaşları içinde bağırarak uyandı. Henüz ateşi yok, ancak gündüzden eksilttiği kalorileri gece daha fazla süt alarak telafi etmeye başladı ki bu da ileriye yönelik ciddi bir sorun benim için. Kızım neredeyse 2 yaşına kadar gece beslendi. Bunun hata olduğunu bilsem de, az yiyen bir çocuğun Türk anası olarak, onu geceleri beslemekten kendimi alıkoyamadım. Bu sefer bu hataya düşmeyeceğim. (Umarım.)
Bakalım Ömer oğlanı fazla üzmeden beslenmesini yeniden düzenleyebilecek miyim? Şimdilik aklıma gelen bir çözüm yok. Sanırım bekleyip göreceğiz…
