Yeni bir bebek, herkese yeni unvanlar, roller, sosyal statüler demek. Pek tabii o çok severek evlendiğiniz, aşık olduğunuz adam da “koca”lık ünvanının ardından artık “baba” oldu. Peki o bunun farkında mı?
Siz cilt cilt kitaplar okurken “evde bir şeyler değişiyor”u yapılan alışverişler, harcanan paralar, değişen/eklenen mobilyalar ve büyüyen karnınızla idrake çabalayan eşinizden bahsediyorum evet. İstisnalar kaideyi bozmuyor ve istisnalar gerçekten istisna insanlar. Diyecek bir şey yok. Ortalama bir eş tavrını ele alırsak _ki bu bile şanstır_ o en başta değindiğim lohusalık döneminizde eşinizin can güvenliği için buraya dikkat etmenizi öneririm.
Eşinizle konuşun. Konuşarak, birbirinizi karşılıklı hazırlayıp, beraber kollayarak herşeyi çözebilirsiniz. Karşılıklı beklentilerin doğru tanımlanması çok önemli. O ne yapabilecek? Daha fazlasını istememeli ve beklememelisiniz. Siz nasıl bir baba/eş hayal ediyorsunuz? O ayakları yere bastırmalısınız. O nasıl bir eş/anne düşlüyor? Doğumla beraber başbaşa kalacağı kadının bu konularda yüzdesel dağılımı ne kadar süreliğine ne olacak? Bunları önceden konuşup bir hal çaresi, bir ortak anlayış, kabullenişe varmalısınız.
Peki varmazsanız ne olur? Herşey olacağına varır zaten ama yapılması en büyük hatayı yapmamanız koşuluyla : o minik yavrunun bu ruh halleri, beklentiler vs vs ile hiçbir şekilde ilişkilendirirlmemesi, suçlanmaması, göreceği sevgi-ilgi-alaka-şefkat ve her türlü duygusal ihtiyacını engellememesi.